Lang, heel lang geleden (1985 denk ik), in een ver, heel ver land (Zuid-Korea om precies te zijn), had een oude, blinde waarzegster drie voorspellingen voor mij:
- Ik zou carrière maken door te werken met machines;
- Ik zou twee kinderen krijgen;
- Ik zou achtenvijftig of vijfentachtig jaar oud worden.
Als ze met machines computers bedoelde is voorspelling één uitgekomen. Hetzelfde geldt voor de tweede, al was toentertijd de moeder van die kinderen nog niet in beeld (dat duurde nog vijf jaar). De derde voorspelling tenslotte, zorgde een aantal jaar gelden voor toch wat spanning, toen mijn 59ste verjaardag in zicht kwam. Ging ik het halen?
Nu kan ik opgelucht ademhalen en ervan uitgaan dat de oude dame vijfentachtig bedoelde en dat ik de vergissing mag wijten aan mijn, door dyscalculie, geteisterde geheugen of de gebrekkige vertaling vanuit het Koreaans (쉰 여덟 is 58 en 여든 다섯 is 85).
Dus op weg naar die vijfentachtig!
Filosofietje
En dat brengt mij op mijn filosofietje van de vier kwarten. Als je vijfentachtig mag worden, kun je je leven verdelen in vier kwarten van ieder ruim eenentwintig jaar.
- Het eerste kwart is bedoeld voor een onbezorgde jeugd.
- In het tweede kwart wordt er gestudeerd en carrière gemaakt.
- Het derde kwart zorgt voor het sluiten van een huwelijk, het afbetalen van een hypotheek en het opvoeden van kinderen.
- En dan mag je in het vierde kwart weer in alle rust van het leven genieten.
Zo is en zal mijn leven verlopen, maar er zijn mensen die kwart twee en drie omwisselen. Helaas zijn er ook die nooit aan het vierde kwart zijn toegekomen…
