In de eerste aflevering hadden we het over het werk van Rudy Cambier, die wilde aantonen dat Nostradamus zijn Centuries had overgeschreven van een werk van Yves de Lessines.
De bewering van Cambier is dat de Lessines in zijn werk, op verhulde wijze, heeft aangegeven waar de schat van de Tempeliers verborgen was. De tekst was bedoeld voor de Langverwachte die de orde weer nieuw leven moest inblazen met behulp van de schat.
De Weg van de Tempelier
Volgens Cambier lagen er 3 vastberaden mannen ten grondslag aan de Centuries: een abt, een
ridder-Tempelier en Yves de Lessines. Het einde van de Tempeliers was een grote schipbreuk en de
Centuries zijn, aldus Cambier, te vergelijken met een fles die in zee gegooid werd met daarin een
boodschap voor de Langverwachte die moest terugkeren om de Orde opnieuw op te richten. Deze
boodschap was opgesteld in het romaans (leroman), de gangbare streektaal van toen die zich echter
als voertaal tot in de vorstendommen van het Heilig Land verspreid had.
In de Centuries zit er dus een reisweg verborgen die de Langverwachte moest volgen om bij de
erfenis van de Tempeliers te geraken. Cambier begint de reis met de Centuries als gids bij Moustier,
een klein dorpje in het dal van Henegouwen, in het Heuvelland, niet ver van Frasnes-les-Buisseral.
We zullen bij de volgende verzen de verklaringen van Cambier eronder zetten.
Devant Moustier trouve enfans besson
D’heroiq sang de moinevetustique
Son bruit par secte langue et puissance son
Qu’ondira fort esleve le Vopisque
Devant (voor) kan ook dévé (Picardisch) zijn, dan betekent het wellicht ‘in’.
Enfans is verkeerd begrepen als ‘kinderen’, maar bedoeld als ‘enfons’, wijwatervat.
Besson is tweeling.
D’heroiq sang de moinevetustique is het heroische bloed van de Oude Monnik. Het kan zijn dat hiermee de Tempeliers bedoeld zijn, en dat zij omschreven worden als ‘de kinderen van Bernard de Clairvaux’1.
Secte langue hier is secte een afkorting van ‘secrete’, dus een ‘geheime taal’.
Son is gedicht.
Vopisque is tweeling.
1 Bernard de Clairvaux (1091-1153) was degene die in het jaar 1128 een rol speelde in het Concilie van Troyes, waarin hij de contouren van de regels van de Tempeliers schetste, die al snel het ideaal van de christelijke adel werden (hoewel dit soms weersproken wordt) en die de tweede kruistocht predikte.
Hij was zowat de belangrijkste man van zijn tijd en produceerde geschriften aan de lopende band.
In de Centuries wordt hij vaak geciteerd. Hij was een Franse abt en de belangrijkste promotor van de hervormende kloosterorde van de cisterciënzers. Door zijn optreden kwam er een einde aan de zogenoemde adelskerk (of Adelskirche).