Op 22 mei, National Solitaire Day, wordt een kaartspel erkend dat al meer dan 200 jaar bestaat.
Ook bekend als Klondike (zie verderop), gebruikt de klassieke versie van het spel een standaard kaartspel van 52 speelkaarten (van 2 tot Aas). Het doel van het spel is om het bord leeg te spelen door een stapel kaarten te maken van laag naar hoog in de vier kleuren (harten, klaveren, schoppen en ruiten). Als de speler alle kleuren voltooit, wint de speler het Solitaire-spel. Ongeveer 80% van de solitaire-spellen kan worden gewonnen op basis van de vaardigheden van de speler. Het spel kent eden aantal varianten, maar in de basis is het doel van het spel hetzelfde.
Microsoft Windows 3.0
Pas in 1990, toen Microsoft de Klondike variant van Solitaire opnam in Windows 3.0, ging het spel echt viraal. Het hielp met succes computergebruikers te leren hoe ze een muis moesten gebruiken.
Klondike wordt beschouwd als de meest populaire versie van Solitaire, wat “onbegrijpelijk” is, aangezien de kans op succes om het uit te spelen (d.w.z. winnen) een van de laagste is van alle varianten Solitaire.
Klondike
Zelf speel ik ook regelmatig Microsoft’s Klondike. Die variant heeft een aardige historie:
Hij werd populair aan het einde van de 19e eeuw en is het misschien wel “Klondike” genoemd, naar de Canadese regio waar de Klondike Gold Rush plaatsvond in 1896-1899.
De vroegste regels voor het spel dat tegenwoordig bekend staat als Klondike verschijnen in de editie van 1907 van Hoyle’s Games onder de naam “Seven-Card Klondike“. Hoyles noemt het een eenvoudigere versie van “Klondike”, ook beschreven in hetzelfde boek, maar het blijkt een gokversie te zijn. Die versie van het spel is tegenwoordig bekend als Canfield in de VS en Demon elders in de wereld.
In de 1913-editie van de zogenaamde Official Rules of Card Games, staat Klondike beschreven met de aanpassing dat van de stapel één kaart tegelijk omgedraaid wordt in plaats van drie.
Spelregels van Klondike
Na het schudden van de 52 kaarten van een standaard kaartspel zonder jokers, wordt een tableau van zeven uitgewaaierde stapels kaarten van links naar rechts gelegd. Van links naar rechts bevat elke stapel een kaart meer dan de vorige. De eerste en meest linkse stapel bevat een enkele omgedraaide kaart, de tweede stapel bevat twee kaarten, de derde stapel bevat drie kaarten, de vierde stapel bevat vier kaarten, de vijfde stapel bevat vijf kaarten, de zesde stapel bevat zes kaarten en de zevende stapel bevat zeven kaarten. De bovenste kaart van elke stapel wordt opengedraaid.
De overige kaarten vormen de voorraad en worden met de afbeelding naar beneden linksboven in de lay-out gelegd.
De vier fundamenten (lichte rechthoeken in de rechterbovenhoek van de figuur) worden opgebouwd per reeks van Aas (laag in dit spel) tot Heer, en de tableau-stapels kunnen worden opgebouwd met afwisselende kleuren. Elke open kaart in een gedeeltelijke stapel of een volledige stapel kan als een eenheid naar een andere tableaustapel worden verplaatst op basis van de hoogste kaart. Alle lege stapels kunnen worden gevuld met een koning, of een stapel kaarten met een koning. In de figuur hierboven kan de Klaveren Aas in een van de fundamenten gelegd worden, waarna de kaart onder de Klaveren Aas wordt omgedraaid. Ook kan de Harten Boer op Schoppen Vrouw of Klaveren Vrouw gelegd worden (rood op zwart) en de kaart onder de Harten Boer wordt omgedraaid.
Als er geen andere opties meer zijn wordt steeds de bovenste kaart van de stapel omgedraaid en gekeken of er een afleg mogelijkheid voor is.
Het doel van het spel is om vier stapels kaarten op te bouwen, beginnend met Aas en eindigend met Heer, allemaal van dezelfde kleur, op een van de vier fundamenten.
Als de speler geen zinvolle zetten meer kan doen, wordt de partij als verloren beschouwd.
