Mijn bijdrage aan de Schoonheidsprijs ’94-’95 is onderstaande, twee sessies vergende, partij tegen Dirk Woning. Nu eens niet een partij die wordt beslist door het laatste snufje op openingsgebied of door slap/dom spel van de verliezer, maar een partij die een zeer onderhoudend midden- en eindspel kent.
In die fases van een partij komt het aan op het benutten van ’toevallige’ omstandigheden. Ook in onze partij wisten wij elkaar (en de omstanders!) steeds te verrassen met tactische wendingen. Sommige omstanders wilden direct na de partij weten : “Waarom heb je niet Df7 gespeeld?” en “Was Lh4 niet beter dan wat jij speelde?“.
Om voor hen en mezelf klaarheid te scheppen heb ik de interessantste fases van de partij van commentaar voorzien. De opening was niet een van die fases zodat we de eerste 20 zetten zonder commentaar laten passeren :