Aan de vooravond van de 74e verjaardag van onze vereniging speelde het derde een thuiswedstrijd tegen Amersfoort 5. Het team uit de Kei-stad was al ruim voor half acht voltallig aanwezig, terwijl er toen nog een aantal Rode Lopers in geen velden of wegen te bekennen waren. Een nadere blik op de spelers gaf een verklaring voor deze vroege opkomst. Twee teamleden zaten nog op de lagere school en moesten eigenlijk weer op tijd naar bed! “Als we om half acht kunnen beginnen dan zou dat mooi zijn”, aldus de teamleider van Amersfoort. Niemand schijnt het te weten, laat staan zich er aan te houden, maar half acht is inderdaad de officiele begintijd van de externe wedstrijden binnen de SGS. We konden dus niets anders dan aan zijn verzoek voldoen, ook al misten we nog twee spelers.
Onze onvolprezen teamleider was een van hen, maar hij had ons gelukkig in een eerder stadium al schriftelijk op de hoogte gebracht van de opstelling, waardoor ik snel zijn taak kon overnemen. Nadat alle formaliteiten achter de rug waren en de klokken ingedrukt konden worden, zag ik tot mijn schrik dat ik op het eerste bord tegen een van die twee scholieren mocht aantreden. “Tactische opstelling” flitste het meteen door mijn hoofd. “Hoewel, dat andere broekie zit op bord acht, dus misschien toch niet…”.
“Jeanine de Cloet” zei ze met een bedeesde stem. Die naam deed heel in de verte een belletje rinkelen en ik besloot er maar vanuit te gaan dat ze niet voor niets op het eerste bord zat.
Thuisgekomen keek ik toch eens op www.jeugdschaak.nl en daar lachte ze me toe vanaf een foto als winnares van het NK 2004 voor meisjes tot en met 12 jaar. Op die site vond ik nog meer leuke informatie: ze is geboren in 1992 en deed 10 jaar later examen voor stap 4 van het Stappenplan en behaalde de maximale score. In datzelfde jaar werd ze Nederlands kampioene tot en met 10 jaar! Haar broertje Jeroen (de achtste bord speler van vanavond) is een jaar jonger en ook een talent. Hij won vorig jaar het SGS Rapid kampioenschap tot en met 10 jaar.
Hiervan nog onwetend nam ik mij voor mijn huid zo duur mogelijk te verkopen. Het werd een bijzonder boeiende partij.
