Ergens op het internet werd ik geraakt door een gedicht van Linda Ellis, ‘The Dash’.
Ik geef hem hieronder met mijn vertaling:
| The Dash by Linda Ellis I read of a man who stood to speak at the funeral of a friend. He referred to the dates on the tombstone from the beginning…to the end. He noted that first came the date of birth and spoke the following date with tears, but he said what mattered most of all was the dash between those years. For that dash represents all the time that they spent alive on earth. And now only those who loved them know what that little line is worth. For it matters not, how much we own — the cars…the house…the cash. What matters is how we live and love and how we spend our dash. So, think about this long and hard. Are there things you’d like to change? For you never know how much time is left that can still be rearranged. If we could just slow down enough to consider what’s true and real, and always try to understand the way other people feel. And be less quick to anger and show appreciation more, and love the people in our lives like we’ve never loved before. If we treat each other with respect and more often wear a smile, remembering that this special dash might only last a little while. So, when your eulogy is being read with your life’s actions to rehash, would you be proud of the things they say about how you spent your dash? | Het Streepje van Linda Ellis Ik las over een man die opstond om te spreken bij de begrafenis van een vriend. Hij verwees naar de data op de grafsteen van het begin tot het eind. Hij merkte op dat eerst de geboortedatum kwam en zei de volgende datum met tranen, maar wat volgens hem het allerbelangrijkste was, was het streepje tussen die jaren. Want dat streepje vertegenwoordigt de hele tijd die zij levend op aarde hebben doorgebracht. En alleen degenen die van hen hielden weten nu wat dat kleine streepje waard is. Want het maakt niet uit hoeveel we bezitten — de auto’s…het huis…het geld. Het gaat erom hoe we leven en liefhebben en hoe we ons streepje besteden. Denk hier dus lang en goed over na. Zijn er dingen die je graag zou willen veranderen? Want je weet nooit hoeveel tijd er nog is die herschikt kan worden. Als we maar genoeg tijd konden nemen om na te denken over wat waar en echt is, en altijd probeerden te begrijpen hoe andere mensen zich voelen. En wees minder snel boos en toon meer waardering, en hou van de mensen in ons leven zoals we nog nooit eerder hebben liefgehad. Als we elkaar met respect behandelen en vaker een glimlach tonen, onthoud dat dit speciale streepje misschien maar een tijdje kan duren. Dus wanneer uw grafrede wordt voorgelezen waarin je leven wordt herhaald, Zou je trots zijn op de dingen die ze zeggen? Over hoe je je streepje hebt doorgebracht? |
