Twee van de beelden van kunstenaar Auguste Rodin (1840-1917) zijn onderdeel geworden van het collectieve onbewuste. Ik heb het dan over De Denker en De Kus. Maar hij maakte meer prachtige beelden; laten we eens kijken.
Moderne Beeldhouwkunst
Rodin wordt beschouwd als de grondlegger van de moderne beeldhouwkunst. Hij liet zich inspireren door Michelangelo en creëerde gedurende zijn leven adembenemende sculpturen waarin hij traditionele elementen omzette in iets nieuws. Hoewel hij soms gevestigde methoden gebruikte in zijn benadering van zijn kunstwerken, week hij ook af van de academische standaardkunststijlen van die tijd ten gunste van iets meer onconventioneels. Zijn vermogen om kronkelende, turbulente animatie in de menselijke anatomie weer te geven, onderscheidde hem van zijn tijdgenoten en bracht hem ertoe werken te creëren die ook in de moderne tijd nog steeds indrukwekkend zijn.
De Denker
Zijn beroemdste beeldhouwwerk is De Denker (1880). Dit iconische mannelijke naakt toont een zittende figuur van heroïsche omvang, diep in gedachten verzonken, met zijn elleboog op zijn knie en zijn kin op zijn hand. Deze figuur spreekt veel mensen vandaag de dag aan. Rodin zelf identificeerde zich er ook sterk mee. Het werk maakte deel uit van een grotere opdracht getiteld De Poorten van de Hel. Oorspronkelijk heette het werk De Dichter, waardoor sommigen dachten dat Rodin Dante Alighieri, de auteur van De Goddelijke Komedie, afbeeldde. Anderen geloven, op basis van Rodins eigen woorden, dat dit beeldhouwwerk een soort zelfportret is.
Tegenwoordig zijn er achtentwintig afgietsels van dit prachtige werk. Elf daarvan zijn tijdens Rodins leven gemaakt, terwijl zeventien na zijn dood zijn gegoten.
De Kus
Een ander fascinerend beeldhouwwerk uit 1882 is De Kus, dat een omhelzend paar in marmer toont. In navolging van de lange traditie van het beeldhouwen in marmer, maakte Rodin tijdens zijn leven drie kopieën van dit werk. Net als De Denker zou De Kus oorspronkelijk deel uitmaken van een groter werk gebaseerd op Dante’s Inferno, getiteld De Poorten van de Hel.
Het paar in dit beeldhouwwerk is gemodelleerd naar Paolo en Francesca, twee zondige geliefden uit De Goddelijke Komedie. De aandacht voor anatomische details en de weergave van emoties in dit beeldhouwwerk zijn bijzonder opvallend, waardoor het door de jaren heen populair is gebleven bij het publiek. Rodin zelf vond dit beeldhouwwerk te traditioneel en beschreef de omhelzing van het paar als stereotiep.
De Kathedraal
De Kathedraal (1908) heette oorspronkelijk De Boog van de Alliantie, naar de ribgewelven in gotische kerken. Het origineel is uit steen gehouwen en vervolgens in brons gegoten. Het beeldhouwwerk toont twee rechterhanden in een gebogen, bijna omhelzende houding. Nadat Rodin in 1914 een boek over Franse gotische kathedralen had gepubliceerd, gaf de kunstenaar het werk een nieuwe titel om zijn inspiratiebron duidelijker te maken.
De burgers van Calais
De Burgers van Calais werd gemaakt in opdracht van het stadsbestuur van Calais, Frankrijk, in 1884.
De stad wilde een gebeurtenis uit het begin van de Honderdjarige Oorlog herdenken, waarbij zes vooraanstaande burgers van Calais, ook wel burgers genoemd, hun leven aanboden aan de Engelse koning Edward III in ruil voor het sparen van hun stad. Hoewel de stad oorspronkelijk een standbeeld wilde van de belangrijkste burger, Eustache de Saint Pierre, omvatte het controversiële voorstel van Rodin alle zes mannen. De Burgers van Calais is een al lang gerespecteerd standbeeld in de stad geworden, dat wordt vereerd om zijn ongelooflijke weergave van de moed en angst van de mannen in het aangezicht van de dood.
Monument voor Balzac
Een andere afbeelding van een historisch persoon is het Monument voor Balzac uit 1897, gemaakt in opdracht van de prestigieuze schrijversvereniging Société des Gens de Letters. Het werk toont de grote Franse schrijver Honoré de Balzac, die de meerdelige romanreeks La Comédie Humaine schreef. Ook hier leidde de onthulling van dit beeld tot controverse, omdat hij de auteur niet afbeeldde met de gebruikelijke kenmerken, zoals een bril, een pen of een boek. In plaats daarvan wilde Rodin de persoonlijkheid van de schrijver weergeven zonder veel aandacht voor zijn fysieke kenmerken, wat resulteerde in een dynamisch en mysterieus beeld. De schrijversvereniging annuleerde de opdracht en Rodin heeft zijn werk nooit in brons gegoten zien worden, maar het blijft tot op de dag van vandaag een van zijn meest opmerkelijke sculpturen.
De Poorten van de Hel
De Poorten van de Hel (1880-1917) is een van de belangrijkste werken uit de carrière van Auguste Rodin. Het is een meesterwerk gebaseerd op Dante’s Inferno. Rodin werkte er 37 jaar lang aan een grote set bronzen deuren in opdracht van een museum in Parijs. Hoewel hij oorspronkelijk van plan was om alle figuren uit de Goddelijke Komedie in het werk weer te geven, koos hij al snel voor een meer abstracte benadering en voegde hij tijdens zijn leven meer dan 200 figuren toe aan het werk en verwijderde hij er ook meer dan 200. Veel van Rodins meest opmerkelijke werken waren oorspronkelijk ontworpen als onderdeel van deze opdracht en werden later vergroot en omgevormd tot op zichzelf staande sculpturen, waaronder De Denker en De Kus.
Op deze manier is De Poorten van de Hel verbonden met Rodins carrière vol ongelooflijke kunst.
