Het beroemde citaat van Ludwig Wittgenstein: “De grenzen van de taal zijn de grenzen van de wereld” suggereert dat de wereld slechts zoveel betekenis heeft als taal haar kan geven. Taal beperkt wat we kunnen zeggen en denken, en dus beperkt het ons begrip van de wereld.
Het lezen van oude documenten, zelfs als ze in goede staat verkeren, kan van de lezer vereisen dat hij zich verdiept in de methodes van een cryptoloog die gecodeerde berichten ontcijfert. Niet zozeer omdat de schrijver opzettelijk geheimzinnig wilde zijn met zijn teksten, maar omdat combinaties van de geletterdheid van de schrijver, de leesbaarheid van zijn handschrift, de verouderde spelling- en grammatica conventies, maar ook zelfverzonnen ad-hoc afkortingen om ruimte te besparen. Computers komen helpen.
Het heeft me altijd verbaasd dat we op de middelbare school in de geschiedenislessen niet meer te horen kregen over een cultuur die duizenden jaren stand hield: de farao tijd in Egypte.
Ik lees nu een boek over een merkwaardige episode in die 3000 jaar: “De wrake Gods” van Graham Phillips uit 1998.
Weinigen in de Engelssprekende wereld zullen van Jena, dit kleine Duitse stadje hebben gehoord, maar wat er in het laatste decennium van de 18e eeuw gebeurde, heeft ons gevormd.
Antinatalisme is een filosofisch standpunt dat stelt dat voortplanting immoreel is en dat individuen geen kinderen mogen krijgen, noch voor hun eigen voordeel, noch voor het welzijn van de samenleving. Antinatalisten geloven dat het leven lijden is en dat voortplanting alleen maar bijdraagt aan de hoeveelheid lijden in de wereld.
Ingenieurs van Caltech hebben ontdekt dat Leonardo da Vinci’s begrip van de zwaartekracht – hoewel niet helemaal nauwkeurig – zijn tijd eeuwen vooruit was.
In een vorig bericht had ik het al over de zogenaamde Hemelstenen of Sky stones.
Een andere mysterieuze steen die wetenschappers in verwarring heeft gebracht, is de Hypatia-steen.
In een Antwerpse tweedehands boekenzaak kocht ik enige tijd geleden het boek “Het einde van de geschiedenis en de laatste mens” van de Amerikaanse filosoof Francis Fukuyama.