Morgen de laatste ronde van dit leuke toernooi! Schaaktechnisch was de op-een-na-laatste ronde geen succes, maar over het geheel genomen ben ik tevreden met het vertoonde spel.
Een van mijn remise-tegenstanders doet morgen mee voor de prijzen in onze groep; dus mijn tegenstand was, zeker in de eerste helft van het toernooi, niet gering.
De laatste ronde speel ik met wit tegen Adolf Reitmaier, een Duitse huisschaker. Je zou zeggen dat je daar als clubschaker van moet kunnen winnen. Maar het kan ook een aanstormend talent zijn (al kom je dan wat laat met je talent op de proppen als je in een 50+ groep speelt).
We gaan het zien; ik heb wel zin om er een mooie apotheose van te maken.
In het Nederlandse taalgebruik wordt apotheose gebruikt om te verwijzen naar een “schitterend slottoneel van een uitvoering of voorstelling” (Van Dale), terwijl het oorspronkelijk “de verheffing van de mens tot god” was.
Bijvoorbeeld in sommige Griekse mythen: daar werd de mens, die zich licht-vaardig tot de rang van de goden wilde verheffen, door hun wraak op de verschrikkelijkste wijze getroffen.
Kijk, dat wil ik Adolf ook aandoen!
update:
En weer ging in het 4e uur het licht uit. “Het zal toch niet waar zijn, ook tegen deze huisschaker?” waren mijn eerste gedachten. Ok, een huisschaker, maar ook, volgens eigen zeggen, een toernooitijger. Waarom overkomt mij deze schaakblindheid door een vermoeide geest, en bijna nooit mijn tegenstander? Waarom krijg ik maar één pion voor het stuk, in plaats van de geplande drie?
Op zo een moment moet je proberen om eens even helemaal in het NU te geraken en alle gedachten aan vorige vergelijkbare momenten als helium ballonnen los te laten, en de stelling te bekijken alsof je hem voor de eerste maal ziet. En dan maar rekenen en rekenen en rekenen…
En dan komt de beloning in de vorm van hulp van de magiër die eenieder in zijn linker grote teen verborgen houdt. En dan blijkt er een uitweg uit de misère!
Ziet U hem ook?
Wit (ik dus) moet wat doen tegen het mat met 42…Dxf1, maar wat?
Then enters the Magician: 42.De4 Lxe4 43.d8D Ld3 44.De8 Kf5 45.Dd7 Kf4 46.g3 Kf3 47.Dd5 Ke2 48.Dg2… en wit heeft kans gezien aan het mat te ontsnappen:
Hierdoor zichtbaar (en hoorbaar, want hij fluisterde bewonderend “Sie sind ein real fighter!“) geknakt, speelde zwart 48…Kd1 en gaf op na 49.f3…
Hij is weer prachtig geschreven!
En nu morgen naar huis! Yes