En met deze foto, het eindpunt van iedere wandeling rond de Zegerplas, sluit ik de serie Wandelen in Alphen af:

Het appartementen complex Aquamarijn in Alphen aan den Rijn
En met deze foto, het eindpunt van iedere wandeling rond de Zegerplas, sluit ik de serie Wandelen in Alphen af:
Het appartementen complex Aquamarijn in Alphen aan den Rijn
Beklaagde ik me in een vorig bericht nog over het feit dat ik alle fotogenieke plekken rond de Zegerplas nu wel in beeld had gehad, valt er ineens een pak sneeuw!
Dat verandert de zaak natuurlijk:
Het wordt langzamerhand tijd om het wandelen en fotograferen in een wijdere omgeving dan alleen rondom de Zegerplas te gaan doen. Vandaag toch nog via een kleine omweg naar de Zegerplas gelopen:
Gauw weer naar binnen om naar Tata Steel Chess te kijken. Zal de wereldkampioen zich herstellen van zijn nederlaag (vanuit onderstaande positie tegen de met wit spelende Epishenko):
De Canon IXUS 170 doet het nog goed! Nu ook de bijbehorende oplader en verbindingskabel gevonden, dus de upload van fotos gaat nu ook eenvoudiger.
Alles is dus klaar voor wat meer fotografische experimenten.
Nu nog even de Zegerplas:
Vandaag op pad geweest met een afgestofte Canon IXUS 170 om te kijken of ie nog behoorlijke foto’s maakt. Ik maakte er een paar, maar kreeg al snel de melding dat de batterij/accu het op ging geven. Deze kon nog net op de SD kaart gezet worden:
Nu ik sinds oktober rond de plas loop, heb ik het idee dat alle fotogenieke plekken wel door mij zijn vastgelegd. Maar het fotograferen heeft me in de greep gekregen en ik ben van plan er wat meer mee bezig te zijn. Ook op deze website…
Voordat de vijfde ronde van Tata Steel 2021 begint, toch maar even een half “Rondje Meer” gedaan. De wind blies zo ongeveer door je heen, maar de zon deed ook zijn best:
Ik volg het Tata Steel schaaktoernooi online, want er is dit jaar geen enkele andere manier vanwege de Corona (covid-19) situatie. Er is dit jaar (versie 83!) alleen een A groep, maar wel met de wereldkampioen Magnus Carlsen:
Een paar jaar terug speelde ik ook in Wijk aan Zee, in een van de amateurgroepen. Dat is waarom het Tata (en vroeger Hoogovens) schaaktoernooi “wereld” beroend is: naast de allergrootsten spelen ook amateurs van diverse pluimage en schaaksterkte in dezelfde grote zaal! Het zou mij niet verbazen als alle Nederlandse en ook sommige buitenlandse spelers die in de A groep gespeeld hebben, ooit in een van de amateurgroepen zijn begonnen, en toen verlangend uitkeken naar de topgroep letterlijk een paar tafels verder!
Of moet ik schrijven “Wandelen in Albaniana” want zo werd Alphen genoemd in de Romeinse tijd.
Op internet kom ik veel info tegen over Albaniana:
Vandaag de Zegerplas helemaal rond gewandeld. Het hield me al een tijdje bezig: vanwaar de naam Zeger? Was het degene die de plas liet aanleggen? Was het een geliefde burgemeester van Alphen? Niets van dat alles: gisteren trof ik een oud krantenartikel dat de naamgeving uit de doeken deed. Het blijkt een Aarlanderveense legende te zijn (meer over Aarlanderveen hier onderaan).
De landheer van Aarlanderveen had een zoon, Zeger, die verliefd werd op Aleid, de dochter van de koopman. Deze relatie werd door zowel de landheer als de koopman afgekeurd, dus de geliefden besloten op een nacht hun geluk elders te gaan zoeken. Ze verdwaalden echter in de zompige moerassen rondom Aarlanderveen (het huidige Alphen, zie ook hieronder). Elkaar stevig omstrengeld werden ze de diepte van het moeras ingezogen en niemand heeft ooit nog iets van ze vernomen.
De plek waar ze het laatste gezien waren, werd een paar eeuwen later afgegraven. In de afgraving ontstond door regen en grondwater een grote plas die later gecultiveerd werd: de Zegerplas was een feit.
Aarlanderveen wordt voor het eerst vermeld als heerlijkheid op het verlovings-contract van Floris IV van Holland en Machteld van Brabant (13e eeuw). Het dorp komt door de eeuwen heen in het bezit van verschillende adellijke families, waaronder Van Oudshoorn en Van IJsselstein. Aan het begin van de Renaissance in 1584 of 1593 komt Aarlanderveen in het bezit van veldmaarschalk Ernst van Mansveld of Von Mandelsloh. Het helmteken van zijn familie was een snoerloze hoorn met daarboven een zilveren doodshoofd en twee gekruiste zwaarden. Dit helmteken werd het heerlijkheidswapen en later het gemeentewapen.
De gemeente met de naam Alphen aan den Rijn ontstond op 1 januari 1918 toen de gemeente Alphen werd samengevoegd met Aarlanderveen en Oudshoorn. Per 1 januari 2014, sinds de fusie met Boskoop en Rijnwoude, heeft de gemeente een oppervlakte van 132,50 km² en telt ze meer dan 100.000 inwoners, waarmee ze tot de dertig grootste gemeenten van Nederland behoort.
Binnen de gemeente bevinden zich de resten van twee Romeinse versterkingen, Albaniana (Alphen) en Nigrum Pullum (Zwammerdam).
Dat Alphen in de Romeinse tijd Albaniana heette en aan de noordelijke grens van het Romeinse rijk lag, was voor mij aanleiding om er wat meer over te lezen. De Rijn vormde die grens en is later door geschiedkundigen Limes gaan heten (Latijns voor grens of pad) en liep van Katwijk door naar Bonn, zie de afbeelding hieronder:
Langs de Zegerplas ligt een begraafplaats. Een mooie plek voor eeuwige rust.
Als ik daar langs loop denk ik aan de spreuk “Memento Mori“, wat letterlijk vertaald betekent: “Gedenk te sterven“.
Ik denk eigenlijk dat het betekent: “Zorg dat je geleefd hebt!“. Dat sluit namelijk beter aan bij mijn levensmotto: “One life, live one!“.
Vandaag was het een grauwe dag en toch veel wandelaars rondom de Zegerplas. Op het moment dat Rutte het aftreden van zijn kabinet (Rutte III) ging toelichten, liep ik langs het grote Chinese restaurant dat zo’n mooie plek heeft gevonden aan de plas. Helaas is het al bijna een jaar volledig uitgestorven…
Ik was onvoldoende geinspireerd om een nieuwe foto te maken, dus vis ik er eentje uit mijn archief op:
Waarom weet ik niet maar het weer, het Chinese restaurant en de nagenoeg rimpelloze plas deed me denken aan een haiku van de Japanse meester op dit gebied, Matsuo Basho (1644 – 1694):
Oh, oude vijver,
een kikker springt van de kant,
geluid van water.
Een haiku is een kort, niet-rijmend gedicht. De basis van een haiku is de zintuiglijke ervaring van de dichter en bestaat uit drie regels van 5, 7 en 5 lettergrepen. De haiku is een van oorsprong Japanse dichtvorm.