De tweede tegenstander was een jonge Italiaan (even oud als mijn zoon), Francesco Belli, Maar goed, zo ongeveer al mijn tegenstanders zullen in mijn ogen “jong” zijn. In de deelnemerslijst staan slechts 2 andere namen met Senior 65 erachter. Het werd een lange partij met de MacCutcheon variant van het Frans, waarin mijn tegenstander met wit lange tijd een voordeel had. Ik dacht dat rond de 60e zet genivelleerd te hebben en bood remise aan, maar hij dacht daar anders over en wilde testen of die “ouwe” zijn eindspelletjes nog kende. Jazeker! Pas op de 88e zet berustte hij in remise.
Dit was de partij:
