Al meer dan een decennium vonden de Amerikaanse verslagen van vreemde waarnemingen hun weg naar het catalogiseren en onderzoeken van tal van bizarre ontmoetingen – niet-geïdentificeerde luchtfenomenen, of UAP (een alternatieve term met aanzienlijk minder stigma dan de veel verguisde “UFO’s”)
Geproduceerd onder auspiciën van een Pentagon-groep genaamd de UAP Task Force, werd in juni 2021 een niet-geclassificeerde versie van het UAP rapport uitgebracht. Bij de oprichting van de taskforce bracht het ministerie van Defensie een begeleidende verklaring uit waarin de rechtvaardigingen voor het bestaan ervan werden uitgelegd: “De veiligheid van ons personeel en de beveiliging van onze operaties zijn van het allergrootste belang. Het ministerie van Defensie en de militaire afdelingen nemen elke inval door niet-geautoriseerde vliegtuigen in onze trainingsgebieden of aangewezen luchtruim zeer serieus en onderzoeken elk rapport. Dit omvat onderzoeken van invallen die in eerste instantie worden gerapporteerd als UAP wanneer de waarnemer niet onmiddellijk kan identificeren wat hij of zij waarneemt.”
Beoordeling van de “ALIEN”-hypothese
Ondertussen heeft dit al veel media-aandacht gekregen, van voorpaginaverhalen in de New York Times tot artikelen van 13.000 woorden in de New Yorker, evenals prominente berichtgeving in 60 Minutes en andere primetime televisieprogramma’s. Door dit alles heen heeft een aanzienlijk contingent van ware gelovigen gestaag verkondigd: “We zeiden het je toch“, waarmee ze vasthielden aan hun overtuiging dat, of ze nu UFO’s of UAP’s worden genoemd, de entiteiten die schijnbaar door onze lucht glippen, in feite buitenaardse ruimtevaartuigen zijn – en ze hebben de aarde al een tijdje bezocht.
Die diepgewortelde publieke overtuigingen, in combinatie met de schijnbare hernieuwde belangstelling voor deze incidenten op de hoogste overheidsniveaus, kunnen leiden tot wilde speculaties. Staan we misschien op het punt van een formele onthulling – ondersteund door onweerlegbaar bewijs – dat de mensheid inderdaad wordt gecontroleerd door buitenaardse beschavingen?
Of zou het kunnen zijn dat UAP’s volledig producten zijn van revolutionaire en clandestiene technologische vooruitgang, hetzij door andere landen die nu het Amerikaanse luchtruim uitdagen, hetzij door de VS zelf als onderdeel van een of ander supergeheim binnenlands programma, bedoeld om gebreken in de verdediging van het land op te sporen?
De New York Times gaf op 3 juni (2021) een vluchtige preview van de inhoud van het rapport in een artikel.
Onder verwijzing naar anonieme hoge functionarissen die bekend zijn met de inhoud van het rapport, stelde het artikel dat de beoordeling tekortschiet in het uitleggen wat UAP zijn en dat het geen bewijs levert om ze in verband te brengen met een vermeend buitenaards bezoek. Dit ondanks het bekijken van meer dan 120 incidenten uit de afgelopen 20 jaar.
De sterkste conclusie van het rapport is, zo lijkt het, dat de overgrote meerderheid van UAP-gebeurtenissen en hun verrassende manoeuvres niet worden veroorzaakt door Amerikaanse geavanceerde technologieprogramma’s. Als laatste, nog steeds volgens het artikel in de New York Times, bevat het eindrapport een “geheime bijlage” met informatie die ongeschikt wordt geacht voor openbare vrijgave. Hierdoor blijft er meer dan genoeg ruimte over voor die-hard UFO/UAP-advocaten om ervan overtuigd te blijven dat de Amerikaanse regering de waarheid verbergt.
Geen “grote onthulling”
Andrew Fraknoi, een astronoom aan het Fromm Institute for Lifelong Learning aan de Universiteit van San Francisco, herhaalt het wijdverbreide gevoel onder wetenschappers dat de media decennialang te veel aandacht hebben besteed aan sensationele beweringen dat vage lichten in de lucht eigenlijk buitenaards zijn. “De laatste tijd is er een golf van misleidende publiciteit over UFO’s. Een nuchter onderzoek van deze beweringen onthult dat er veel minder aan de hand is dan op het eerste gezicht lijkt”, zegt Fraknoi. Gegeven voldoende bewijs (wat veel van de recente rapporten aantoonbaar niet leveren), kunnen UFO-waarnemingen in wezen altijd worden gekoppeld aan menselijke of hemelse fenomenen, zoals lichten van door mensen gemaakte voertuigen en terugkerende ruimtepuin, voegt hij eraan toe.
Er zal geen “grote onthulling” komen, zegt Robert Sheaffer, een vooraanstaand sceptisch onderzoeker van UFO’s. “Er zijn geen buitenaardse wezens hier op aarde, en dus kan de overheid niet ‘openen’ wat ze niet heeft. Sommige mensen denken dat de regering meer weet over UFO’s, of UAP, dan het publiek, maar het is duidelijk dat ze minder weten over het onderwerp dan onze beste civiele UFO-onderzoekers, niet meer.”
Het Ministerie van Derfensie heeft een aantal zeer bekwame fotoanalisten en andere technische experts in dienst, “die duidelijk niet werden geraadpleegd in deze komedie van fouten“, zegt Sheaffer. “Het Pentagon is al genoeg in verlegenheid gebracht door de [schijnbare] incompetentie van zijn UAP-taskforce.” Hij zegt dat het tijd is om dergelijke “ongebreidelde dwaasheid” in toom te houden en ervoor te zorgen dat de juiste experts de conclusies van de taskforce zullen bepalen in plaats van “zelfingenomen mensen die niet eens onscherpe beelden herkennen wanneer ze ze zien.”
Echte problemen
De sceptische wetenschapsschrijver Mick West heeft de taak op zich genomen om de golf van UAP-video’s die door het Amerikaanse leger zijn vrijgegeven te analyseren. Ondanks zijn inspanningen om de recente beweringen te ontkrachten, beweert West dat meldingen van mysterieuze vliegtuigen die militaire middelen besluipen, vrij serieus moeten worden genomen. “Ten eerste is er een reeks zeer reële problemen die kunnen worden gegroepeerd als ‘UAP’s’ of ‘UFO’s‘”, zegt West. “Elke keer dat er iets onbekends opduikt in een beperkt luchtruim, dan is dat een echt probleem dat moet worden opgelost.“
Er zijn veel meldingen geweest van drones boven of in de buurt van verboden gebieden, merkt hij op. “We weten dat drones zijn gebruikt voor terroristische aanslagen, en drones zullen een belangrijke factor zijn in toekomstige conflicten“, zegt West. “Dus we moeten uitzoeken hoe we dergelijke dingen kunnen identificeren.“
Een ander reëel probleem is dat piloten soms dingen zien die ze niet gemakkelijk kunnen identificeren, zegt West, en ze kunnen dergelijke objecten verkeerd identificeren. “Als iets daar moeilijk te identificeren is, zoals een nieuwe drone, dan moeten we uitzoeken hoe we het wel kunnen identificeren“, zegt hij. “Als de piloten fouten maken, moeten we uitzoeken waarom.”
“De voorstanders van openbaarmaking van het bestaan van buitenaardse wezens maken inbreuk op deze echte problemen van UAP’s“, zegt West. Deze gelovigen nemen alledaagse video’s van incidenten die eenvoudigweg niet geïdentificeerd zijn, zegt hij, en herformuleren ze vervolgens als bewijs van buitengewone technologie – terwijl er natuurlijk ‘buitenaards’ bedoeld wordt, ook al zullen enthousiastelingen voor die hypothese dat niet expliciet zeggen. Dit cultiveert goedgelovige media-aandacht, wat op zijn beurt een terugkoppeling creëert van publieke belangstelling, meer media en vervolgens druk op politici om “iets te doen”. “Al die tijd geeft het leger geen commentaar, want dat is hun modus operandi. Militaire zaken worden standaard als geclassificeerd beschouwd en er is niets dat hen dwingt om de zaken op te helderen”, zegt West. Uiteindelijk hoopt hij dat het rapport de mening weergeeft van serieuze mensen die eindelijk ingrijpen om op te helderen wat er wel en niet aan de hand is. “Ik verwacht veel discussie en informatie over de echte problemen van niet-geïdentificeerde vliegende objecten. Maar ik verwacht niet dat het de UFO-enthousiastelingen zal bevallen‘, zegt West.
Wacht maar af
Een persoon die een “afwachtende” houding aanneemt ten aanzien van het rapport, is Ravi Kumar Kopparapu, een onderzoeker in planetaire studies bij het Goddard Space Flight Center van NASA. De geschiedenis van wetenschappelijke studies van UAP in de VS is niet beperkt tot de onlangs vrijgegeven videofragmenten, wat een goede herinnering is om te voorkomen dat het hele fenomeen over één kam geschoren wordt, zegt hij. Bovendien is dit geen VS-specifiek probleem en is het ook niet beperkt tot waarnemingen door Amerikaanse strijdkrachten. “Er is misschien niet één enkele verklaring voor al deze observaties. Wat ik zou willen voorstellen is dat we geen overhaaste conclusies trekken wanneer de bevindingen van het rapport openbaar worden gemaakt”, zegt Kopparapu. “Het rapport zou enorm nuttig zijn als de gegevens waarop het gebaseerd is openbaar worden gemaakt, zodat meer experts en wetenschappers ernaar kunnen kijken en hopelijk een wetenschappelijke consensus kunnen bereiken over de aard van sommige van de onverklaarde gebeurtenissen. Anders zullen er altijd complottheorieën zijn die een goed wetenschappelijk onderzoek naar UAP’s verhullen en belemmeren.” Een soortgelijk standpunt wordt ingenomen door Mark Rodeghier, wetenschappelijk directeur van het Centrum voor UFO-studies, die zegt dat openheid zoveel mogelijk prioriteit moet krijgen in toekomstige onderzoeken. “We weten niet of het UFO-probleem een probleem van de inlichtingendienst is, vanwege buitenlandse tegenstanders, maar we weten uit de lange geschiedenis dat het absoluut een wetenschappelijk probleem is dat serieuze aandacht verdient“, zegt hij. “In een onderwerp dat te lang is genegeerd, gebagatelliseerd en belachelijk gemaakt, zouden de regering en de wetenschappelijke gemeenschap UFO’s openlijk en, belangrijker nog, met een open geest moeten bestuderen.”
Gezocht: wetenschappelijk onderzoek
Astrofysicus Avi Loeb van Harvard University zegt dat de betekenis van het UAP Task Force-rapport zal afhangen van het bewijs dat het onthult, dat grotendeels onbekend is gebleven. “Maar deze focus op eerdere rapporten is misplaatst“, zegt hij. “Het zou verstandig zijn om vooruitgang te boeken met onze beste instrumenten in plaats van eerdere rapporten te onderzoeken. In plaats van zich te concentreren op documenten die tientallen jaren oude technologieën weergeven die zijn gebruikt door getuigen zonder wetenschappelijke expertise, zou het veel beter zijn om ultramoderne opnameapparatuur, zoals camera’s of audiosensoren, in te zetten op de locaties waar de rapporten over schreven en zoek naar ongebruikelijke signalen.”
Loeb gaat nog een stap verder en zegt dat hij bereid is zich aan te melden om de UAP/UFO-sage te helpen ontrafelen. “Persoonlijk zal ik graag wetenschappelijk onderzoek leiden naar de aard van deze rapporten en het Congres dienovereenkomstig adviseren“, zegt hij. “Dit kan de vorm aannemen van een federaal aangewezen commissie of een particulier gefinancierde expeditie. Het belangrijkste doel zou zijn om wetenschappelijke nauwkeurigheid en geloofwaardigheid in de discussie te brengen.”
De geschiedenis herhaalt zich
Voor sommige doorgewinterde onderzoekers, zoals William Hartmann, emeritus senior wetenschapper aan het Planetary Science Institute, met hoofdzetel in Tucson, Arizona, herinnert de huidige ophef over een invloedrijk overheidsrapport over UFO’s eraan dat uiteindelijk alles wat oud is weer nieuw wordt. Hartmann was fotografieadviseur en co-auteur van het rapport Scientific Study of Unidentified Flying Objects van het University of Colorado UFO Project.
Gefinancierd door de Amerikaanse luchtmacht van 1966 tot 1968, werd die onderzoeksinspanning geleid door natuurkundige Edward Condon, en het had sombere gevolgen voor latere wetenschappelijke onderzoeken. De uitgebreide studie van UFO’s, zo concludeerden Condon en zijn medeauteurs, is eenvoudigweg geen vruchtbaar gebied om grote ontdekkingen te doen en “kan waarschijnlijk niet worden gerechtvaardigd in de verwachting dat de wetenschap daardoor vooruit zal gaan.” Terugkijkend op zijn werk voor het project, ook wel de Condon-commissie genoemd, zegt Hartmann dat geen van de fotografische bewijzen die hij onderzocht iets bijzonders kon vaststellen over de waargenomen verschijnselen. “We hebben bewezen dat sommige van [de gevallen], waaronder klassieke foto’s die nog steeds worden verspreid, nep waren“, zegt hij. “Dat feit alleen al maakt het buitengewoon moeilijk om zuivere wetenschappelijke technieken toe te passen, omdat we weten dat sommige, niet noodzakelijkerwijs alle, gegevens die we kregen, zorgvuldig waren voorbereid om ons te misleiden. Om het anders te zeggen, als je denkt dat er een echt buitenaards ruimteschip kan zijn tussen een stapel foto’s die je krijgt, maar je weet dat sommige foto’s nep zijn, dan is het erg moeilijk om te bewijzen dat een van hen is het bewijs van een buitenaards bezoek”, zegt Hartmann. “Ik zou meerdere, duidelijke foto’s willen zien of detecties van getuigen die elkaar niet kennen, uit meerdere steden, vanuit meerdere richtingen bekeken, voordat ik erg enthousiast word.” Toch voegt hij eraan toe dat hij sinds zijn ervaring in het Condon-comité niet kan ontsnappen aan “het gevoel dat er mogelijk elektromagnetische verschijnselen in de atmosfeer zijn die we nog steeds niet begrijpen.”
De waarheid is daarbuiten
Sarah Scoles is auteur van het boek They Are Al Here: UFO Culture and Why We See Saucers uit 2020. Ze voelt dat de volledige details van het rapport niet zo onthullend zullen zijn. “Op verschillende momenten in de 20e eeuw heeft het leger UFO’s bestudeerd om grotendeels te bepalen of wat mensen zien een bedreiging voor de nationale veiligheid vormt“, zegt Scoles. “Dit rapport lijkt dus niet baanbrekend, omdat het een 21e-eeuwse versie van hetzelfde doet.” Dat gezegd hebbende, is Scoles van mening dat een onbevooroordeelde analyse van beschikbare gegevens licht kan werpen op de werkelijke frequentie van UAP-waarnemingen – en misschien op de kenmerken en mogelijk identiteiten van deze waarnemingen. “Een probleem met UFO/UAP-onderzoek is dat het qua nauwkeurigheid vaak niet lijkt op traditioneel wetenschappelijk onderzoek“, zegt ze. Het rapport van de taskforce zou een breed scala aan gegevens kunnen kwantificeren en analyseren, hoopt Scoles, met de vereiste achtergrondkennis van sensormogelijkheden, huidige binnenlandse en buitenlandse militaire capaciteiten, enzovoort. Als dat zo is, zou dat een welkome afwisseling zijn ten opzichte van eerdere spraakmakende onderzoeken, concludeert ze. Waar brengt dit ons? De waarheid is natuurlijk ergens daarbuiten, of het nu wel of niet op de pagina’s van het UAP Task Force-rapport staat. Maar voorlopig lijkt de kans klein dat de Amerikaanse regering weet wat het is, laat staan dat ze het binnenkort zal onthullen.
