Op een zonnige dag in1856, zette Eunice Newton Foote, een Amerikaanse natuurkundige en vrouwenrechtenactiviste, twee glazen flessen in de zon.
Een fles bevatte gewoon lucht; een mix van stikstof, zuurstof en nog wat andere gassen, waaronder CO2. De andere uitsluitend CO2.
In beide flessen zette ze een thermometer en stelde na een tijdje vast dat in de fles met CO2 de temperatuur veel sneller opliep en weer terugliep dan in de andere fles.
Met andere woorden: Foote had het “broeikaseffect” ontdekt en ze beschreef haar bevindingen in een artikel: “Circumstances affecting the heat of the sun’s rays“. Dit artikel werd in 1856 door Joseph Henry uitgebracht voor de American Association for the Advancement of Science (AAAS). Van diezelfde vereniging was zij het tweede vrouwelijke lid.
Er was in hetzelfde jaar ook een verwijzing naar haar artikel in een “editorial review” in de Scientific American:
“The columns of the Scientific American have been oftentimes graced with articles on scientific subjects, by ladies, which would do honor to men of the highest scientific reputation; and the experiments of Mrs. Foot [sic] afford abundant evidence of the ability of woman to investigate any subject with originality and precision.”
Het belang van Foote’s onderzoek werd niet meteen opgemerkt, waardoor het slechts in samengevatte vorm in Europa verscheen.
Drie jaar later publiceerde John Tyndall, waarschijnlijk volledig onafhankelijk van het onderzoek van Foote, zijn bevindingen. Hij mat als eerste de relatieve absorptiekracht van waterdamp, koolstofdioxide en methaan.
Als voorvechter van vrouwenrechten ondertekende zij de Declaration of Sentiments op de Seneca Falls Convention in 1848, de eerste vrouwenrechtenbijeenkomst in de Verenigde Staten.
Zij woonde in Seneca Falls, in de staat New York, was gehuwd met rechter Elisha Foote en had twee dochters.
