Het Philadelphia Experiment is een beroemd mysterie dat beweert dat de Amerikaanse marine in de nazomer van 1943 een experimenteel project uitvoerde waarbij een torpedobootjager – de USS Eldridge – tijdelijk onzichtbaar werd gemaakt of zelfs door ruimte en tijd verplaatste.
Men wilde (radar)onzichtbaarheid van een marineschip bewerkstelligen door manipulatie van magnetische velden. Direct na het experiment volgden er onthullingen van officieel contact met buitenaardse machten.
Wat is dat mysterie?
Veel versies van het verhaal bevatten beschrijvingen van ernstige bijwerkingen voor de bemanning. Van sommige bemanningsleden werd gezegd dat ze fysiek versmolten waren met de schotten, terwijl anderen last kregen van psychische stoornissen. Nog anderen zouden gewoon verdwenen zijn tijdens het experiment. Er wordt ook beweerd dat de bemanning van het schip achteraf onderworpen zou zijn aan hersenspoeling, om de geheimhouding van het “experiment” te handhaven.
Volgens een versie van het verhaal
- Gebeurde het experiment in de haven van Philadelphia op 28 oktober 1943.
- Werd het schip omhuld door een groenige mist, waarna het plotseling verdween van radar en zelfs fysiek onzichtbaar zou zijn geweest.
- Werd het schip kort daarna gesignaleerd in Norfolk, Virginia, meer dan 300 kilometer verderop — en keerde het binnen enkele minuten terug naar Philadelphia.
De vermeende technologie
Het verhaal beweert dat het experiment was gebaseerd op geheime theorieën van elektromagnetisme en Einsteins “unified field theory”, die ruimte, tijd en zwaartekracht zou verbinden. Sommigen suggereren ook betrokkenheid van Nikola Tesla.
Volgens de verslagen werd aangenomen dat een bepaalde versie van de Unified Field Theory de marine in staat zou stellen om met grote elektrische generatoren licht te buigen rond een object zodat het in wezen onzichtbaar werd. Voor de marine zou dit een evidente militaire waarde opleveren, zodat volgens documenten van de boekhouding het experiment werd gefinancierd.
Een andere versie van het verhaal stelt dat de onderzoekers bezig waren met magnetische en zwaartekrachtmetingen van de zeebodem om afwijkingen op te sporen. Volgens deze versie zijn er ook gerelateerde geheime experimenten in nazi-Duitsland te vinden, waar gezocht werd naar antizwaartekracht. Naar verluidt werd dit onderzoek geleid door SS-Obergruppenführer Hans Kammler die spoorloos verdween aan het eind van de oorlog.
In de meeste verslagen over het experiment was de escorte-torpedojager USS Eldridge uitgerust met de benodigde apparatuur in de Philadelphia Naval Yard. Testen begonnen in de zomer van 1943 en werden matig succesvol beschouwd.
Is er iets van waar?
Er is geen enkel bewijs dat het Philadelphia Experiment ooit echt heeft plaatsgevonden. De Amerikaanse marine ontkent het bestaan ervan volledig. Alle versies van het mysterie steunen op maar enkele, ook onderling tegenstrijdige, getuigenissen. Geen van al deze getuigenverslagen hebben geleid tot een bevredigende verklaring voor het gebeuren.
Het verhaal kwam voor het eerst naar buiten in de jaren 1950 via brieven van een man genaamd Carl Allen (alias Carlos Allende), die beweerde het experiment te hebben gezien. Sindsdien is het uitgegroeid tot een klassiek voorbeeld van een moderne samenzweringstheorie, vaak aangehaald in science-fictionboeken, films en complotkringen.
Boek- en filmversie
Dit vermeende experiment uit de oorlog werd breed uitgemeten door de sensatieschrijver Charles Berlitz in samenwerking met William Moore in hun boek The Philadelphia Experiment. In dit boek wordt verhaald dat het experiment, in dezelfde categorie viel als het Manhattanproject.
Aan het experiment zouden o.a. Albert Einstein en Nikola Tesla hun geheime medewerking hebben verleend. Einstein omdat hij volgens het verhaal zijn speurtocht naar een verenigde veldtheorie, die een relatie legt tussen elektromagnetisme en zwaartekracht, succesvol voltooid zou hebben. Volgens de wetenschap echter is Einstein hier nooit in geslaagd. Tesla omdat hij een expert was op het gebied van elektriciteit en magnetisme, maar volgens de officiële geschiedschrijving was Tesla in de jaren veertig allang niet meer actief bezig met wetenschap en bovendien al ernstig verzwakt door zijn hoge leeftijd (hij overleed in 1943).
Het boek van Charles Berlitz werd in 1984 verfilmd door regisseur Stewart Raffill.
