Blogs van Jos Heesen
Mijn oorspronkelijke studierichtingen op de RU te Utrecht waren Wis- en Natuurkunde en als bijvak Sterrenkunde. Vandaar de interesse.
Ergens in mijn middelbare schooltijd heb ik de stelling van Pythagoras zonder meer voor waar aangenomen, want ik kan mij niet herinneren dat er ooit een bewijs voorbij gekomen is. Terwijl het zo simpel blijkt te zijn.
De concepten van entropie en tijd zijn fundamenteel voor het begrip van fysische verschijnselen.
Entropie, een maat voor wanorde of de mate van verspreiding van energie in een systeem, wordt vaak geassocieerd met de tweede wet van de thermodynamica, die stelt dat in een geïsoleerd systeem de totale entropie niet kan afnemen. De ‘pijl van de tijd’ daarentegen, verwijst naar de richting waarin tijd beweegt, van verleden naar toekomst. Deze richting lijkt nauw verbonden met het gedrag van entropie. Hoe zit het met dit verband?
Voor het eerst in meer dan 25 jaar hebben wiskundigen een nieuwe manier gevonden om priemgetallen te identificeren. Daarmee hebben ze bovendien een gereedschapskist ontwikkeld die tot andere doorbraken kan leiden.
“Toen begreep ik dat, aangezien elk kwantumgetal (zoals mij was geleerd) overeenkomt met een vrijheidsgraad van het elektron, het vierde Pauli-kwantumgetal moet betekenen dat het elektron een extra vrijheidsgraad heeft; met andere woorden, het elektron moet roteren!”
De wet van Zipf is een door George Kingsley Zipf 1 geconstateerde, en naar hem genoemde, wetmatigheid in de taalkunde.
Heeft het universum wel een masterplan? Om daar achter te komen moeten we eerst eens ingaan op het concept van entropie, een hoeksteen van de thermodynamica. In de kern is entropie een maatstaf voor wanorde of willekeur in een systeem. Naarmate de tijd verstrijkt, heeft het universum de neiging om van orde naar wanorde te evolueren. Dit geeft weinig hoop op een prachtig masterplan.
Een interview door John Mecklin met Christopher Nolan, regisseur van “Oppenheimer” in 2 delen.
Een interview door John Mecklin met Christopher Nolan, regisseur van “Oppenheimer” in 2 delen.
De bibliotheek van Alexandrië, ooit een baken van kennis in de oudheid, is gehuld in mysterie en legende. Beroemd om zijn enorme verzameling papyrusrollen en zijn associatie met grote geleerden, wordt de vernietiging ervan vaak betreurd als een groot verlies voor de mensheid. Maar de waarheid over de ondergang van de bibliotheek is complexer dan een enkele brand.
“De Republiek heeft geen wetenschappers nodig, maar rechtvaardigheid.” Met deze zin maakte de rechter een einde aan het leven van de grootste scheikundige uit de geschiedenis, Antoine Lavoisier, die in 1794 midden in de chaos van de Franse Revolutie door de guillotine werd geëxecuteerd.