De verre uiteinden, het ontstaan en uitdijen van de kosmos hebben me altijd al geboeid. En er zijn raakvlakken met andere categorieën: buitenaards en wis- en natuurkunde.
De concepten van entropie en tijd zijn fundamenteel voor het begrip van fysische verschijnselen.
Entropie, een maat voor wanorde of de mate van verspreiding van energie in een systeem, wordt vaak geassocieerd met de tweede wet van de thermodynamica, die stelt dat in een geïsoleerd systeem de totale entropie niet kan afnemen. De ‘pijl van de tijd’ daarentegen, verwijst naar de richting waarin tijd beweegt, van verleden naar toekomst. Deze richting lijkt nauw verbonden met het gedrag van entropie. Hoe zit het met dit verband?
Anaximander (ca. 610-546 v.Chr.) was de auteur van de eerste overgebleven regels van de westerse filosofie. Hij speculeerde en beargumenteerde over “het Grenzeloze” als de oorsprong van alles wat is. Hij werkte ook op het gebied van wat we nu geografie en biologie noemen. Bovendien was Anaximander de eerste speculatieve astronoom.
Heeft het universum wel een masterplan? Om daar achter te komen moeten we eerst eens ingaan op het concept van entropie, een hoeksteen van de thermodynamica. In de kern is entropie een maatstaf voor wanorde of willekeur in een systeem. Naarmate de tijd verstrijkt, heeft het universum de neiging om van orde naar wanorde te evolueren. Dit geeft weinig hoop op een prachtig masterplan.
De Anunnaki zijn een groep goden uit oude Mesopotamische culturen, met name de Sumeriërs, Akkadiërs, Assyriërs en Babyloniërs. Deze goden worden door deze oude beschavingen vaak geassocieerd met scheppingsmythen, kosmologie en de organisatie van het universum.
De Anunnaki hebben ook veel aandacht gekregen in moderne samenzweringstheorieën en alternatieve geschiedenis, die vaak sterk afwijken van hun oorspronkelijke mythologische context.
In de uitgestrektheid van de ruimte ligt een planeet die anders is dan alle andere: Nibiru, de twaalfde planeet in ons zonnestelsel. Van deze planeet kwamen de Anunnaki, een ras van buitenaardse wezens met geavanceerde technologie en een missie om naar goud te delven.
Een van de wetenschappelijke rechtvaardigingen voor de bouw van de Hubble-ruimtetelescoop van NASA/ESA was het gebruik van zijn waarnemingsvermogen om een exacte waarde te verkrijgen voor de uitdijingssnelheid van het heelal.
Een verre ster met een planetenstelsel van zes planeten die in ‘wiskundig perfecte’ banen bewegen, heeft een zoektocht naar mogelijke buitenaardse intelligentie aangewakkerd.
De zes planeten draaien in een harmonisch ritme rond hun centrale ster HD 110067, waarbij de planeten om de paar banen weer op één lijn liggen. Dit wordt resonantie genoemd.
Tot 1904 begreep iedereen het concept van tijd verkeerd. De boeddhisten dachten dat het cyclisch was, en de christenen geloofden dat het voorbestemd was. Ook de oude Indiërs dachten dat het cyclisch was.
Nu de Doomsday Clock nog steeds vlak voor middernacht blijft staan, is het goed om nog eens terug te denken aan een andere “Doomsday”: 21 December 2012. Dit was een datum die door de Mayas voorspeld zou zijn als het einde van de wereld.
