Blogs van Jos Heesen
Filosofie is iets waar ik pas op veel latere leeftijd in geinteresseerd ben geraakt, als bijprodukt van mijn interesse in wis- en natuurkunde en kosmologie.
In Van Dale’s Groot Woordenboek der Nederlandse taal wordt “stoïcijns” omschreven als: onverstoorbaar, gelijkmoedig, onaangedaan, gelaten. In het gewone taalgebruik noem je iemand stoicijns als hij emotieloos reageert. Met een negatieve bijsmaak.
En daarmee doen we de werkelijke betekenis van het stoïcisme, zoals dat eigenlijk bedoeld is, tekort.
Van alle filosofieën, overtuigingen, en geloven zijn er slechts een paar die echt praktisch zijn. Dat wil zeggen: het helpt mensen in
In een aantal Engelstalige bijdragen heb ik het al gehad over de filosoof Epictetus, samen met Zeno de grondlegger van de Stoicijnse Filosofie. Hier wil ik nog enkele Nederlandstalige kanttekeningen bij hun werk maken.
In de vorige berichten heb ik gekeken naar mijn favoriete stoïcijnse filosofen, Epictetus en Marcus Aurelius, het is nu tijd om in de geschiedenis van de stoïcijnse filosofie te duiken!
We zagen in een eerder bericht al de relatie tussen de stoïcijnse filosoof Epictetus en de Romeinse keizer Marcus Aurelius. Hier, in dit bericht, richten we onze aandacht op Marcus.
De stoïcijnse filosofie ligt aan de basis van de beste moderne zelfhulpbenaderingen, zoals rationeel-emotieve therapie, cognitieve gedragstherapie en positieve psychologie.
In mijn bibliotheek bevinden zich twee oude boeken die voor mij de nuttigste zelfhulpboeken van allemaal zijn: Het Handboek van Epictetus (55-135) en De Meditaties van Marcus Aurelius (121-180).
Over het geluk in de wereld in 2020 wordt gerapporteerd in het 8e World Happiness Report. In het voorwoord geven de samenstellers aan hoe het zover gekomen is.