Christopher Nolan, regisseur “Oppenheimer” 1/2
Een interview door John Mecklin met Christopher Nolan, regisseur van “Oppenheimer” in 2 delen.
Blogs van Jos Heesen
Een interview door John Mecklin met Christopher Nolan, regisseur van “Oppenheimer” in 2 delen.
Een fundamenteel aspect van de filosofie is de eindeloze cyclus van kritiek leveren op en voortbouwen op elkaars ideeën. Dit wordt al verbeeld in Raphaels “De School van Athene”.
In de nieuwsbrief van het Bulletin of Atomic Scientists schreef Lawrence Douglas op 5 september 2024 het volgende (door mij vrij vertaald).
Toen ik in de jaren 80 van de vorige eeuw studeerde aan de RU te Utrecht kon ik wat bijverdienen als proefpersoon bij experimenten van de Psychologie faculteit. Bij een van die onderzoeken kreeg ik de spelregels van een simpel spel uitgelegd en een tegenstander die alleen via een TV scherm zichtbaar (en hoorbaar) was. Met elkaar praten was niet mogelijk, maar de experimentator vertelde mij over een rode knop waarmee ik mijn tegenstander een elektrische schok kon geven om te laten merken dat ik het niet met hem eens was.
Gisteren niet, maar vandaag wel; en wat voor een wandeling! Zo maar eventjes naar de grens van het Romeinse rijk. Dat zou je vandaag de dag moeten zoeken aan de andere kant van de Alpen, maar 2000 jaar geleden lag die grens hier, bij de Limes langs de Rijn.
Als ik niet online schaak speel, wil ik me wel vermaken met de Klondike variant van het Patience kaartspel. Hieronder iets meer achtergrond.
Tijdens een ongewoon druk paasweekend in 1982 vergat een jonge arts in opleiding bij het Royal Perth Hospital in Australië zijn bacteriekweekplaten te controleren en liet ze in de incubator liggen.
Normaal gesproken gooiden de laboranten de kweken na twee dagen weg, omdat alles wat niet in twee dagen was gegroeid, nutteloos was.
Maar deze keer kreeg de arts een telefoontje van de microbioloog en hij was vreselijk opgewonden. Toen hij terugkwam in het lab, vond hij doorschijnende bacteriekolonies op het kweekmedium. De bacteriën waren een nieuwe soort die nog nooit eerder door microbiologen was beschreven: Helicobacter pylori.
Deze 13e wandeling maakte ik langs een bekende route. Alleen kwam ik veel meer medewandelaars tegen dan de eerste keer. Is vrijdag inmiddels de standaard vrije dag geworden van alle 4 daagse werkweek werkenden? Het was weliswaar rond lunchtijd en mooi weer, maar je gaat daar niet je lunchhalfuurtje lopen. Ook waren het niet allemaal schoolkinderen of gepensioneerden.
Een warme dag vandaag en te laat wakker geworden, dus maar voor een kortere wandeling gekozen.
Wel kwam ik onderstaande figuur weer tegen. Blijkbaar heeft hij/zij een plekje gevonden op een kruispunt van veel van mijn wandel routes. Slechts 4376 stappen.
Terug naar de Cattenbroekerplas, maar nu andersom. Vreemd genoeg leek het veel korter te zijn.
Zijn de benen al beter gewend aan de wandelbelasting of zijn de herkenningspunten onderweg die de tocht korter doen lijken? Geen idee, maar wel weer 7418 stappen.